English (EUR) | EN 
door: Gretchen Powers
Als ik terugdenk aan de zomers van mijn jeugd, was kamperen altijd een onderdeel van het plaatje. Kleverige vingers van s'mores, krakende ruggen van het slapen op de grond en de geur van kampvuurrook die wekenlang in mijn krullende haar zou blijven hangen. Of het nu gaat om autokamperen in Colorado met de ene helft van mijn gezin of backpacken in de Adirondacks met de andere helft, ik was bekend met de routines en uitrusting rond kamperen. Ik heb er behoorlijk vertrouwen in. Ik weet nu wat het leuker en minder kan maken. de grond in het bos als ik thuis een prima bed heb”. Bovenaan deze lijst staat voor mij een ruime, waterbestendige tent, want als het weer naar het zuiden draait, wil je je lekker kunnen nestelen voor wat kaarten en lezen zonder je krap en claustrofobisch te voelen. De tweede is een comfortabel slaapmatje en een knusse slaapzak. Ik ben nooit zo goed geweest in slapen op de grond, maar de slaapmatten van Big Agnes worden steeds beter en dus ook mijn slaap in de buitenlucht.
Mijn moeder kwam me dit voorjaar bezoeken op het Grote Eiland van Hawaï en natuurlijk moesten we een paar nachten kamperen op de agenda zetten tussen de lijst met to-do's, waaronder snorkelen, wandelen, lilikoi en haupia-crème eten lekkernijen van Kula Shave Ice in Hilo, watervalkijkend en ahi-pokéconsumerend. We hebben ons kamp opgezet op de Nāmakanipaio Campground in Volcanoes National Park, een geweldige plek die ik aanbeveel voor zowel gezinnen als alleenstaanden.
De Copper Spur Tent-serie is om een paar voor de hand liggende redenen al jaren mijn favoriete Big Agnes-tent. De eerste is dat het een super veelzijdige tent is, een backpacktent die ongeveer 2,5 kg weegt met de vlieg voor avonturen in het binnenland met je favoriete mensen en huisdieren, maar ook ruim genoeg om te zorgen voor een geweldige kampeertent voor in de auto. Een van mijn vereisten bij het uitzoeken van een tent is ervoor zorgen dat ik daadwerkelijk ruimte heb om mijn uitrusting erin te bewaren. Als fotograaf is het droog houden van mijn uitrusting altijd een extra element van avontuur en de extra centimeters die aan de nieuwe lange versie van de Copper Spur 3 zijn toegevoegd, maakten het gemakkelijk om mijn camera/statief en droge kleding bij me te houden.
Het was erg regenachtig en nat in de buurt van Volcanoes National Park en ik was super dankbaar voor deze extra ruimte. Het favoriete kenmerk van mijn moeder waren de kleurgecodeerde drukknopen en stokken, waardoor je niet meer hoefde te raden hoe je de tent, stokken en vliegen moest oriënteren. Een ander groot verkoopargument voor mij aan deze tent zijn de dubbele zij-ingangsdeuropeningen. Er is niets ergers midden in de nacht dan proberen over of rond je tentgenoot te navigeren en we waren blij dat we 's nachts op en neer konden gaan zonder elkaar al te veel te storen.
Ik kroop om twee uur 's nachts de tent uit om te plassen, en terwijl mijn ogen knipperden om aan de duisternis te wennen, besefte ik dat het toch niet zo donker was en dat in feite de helft van de lucht een roze tint had. “HEILIGE SHIT” schreeuwde ik tegen mezelf terwijl ik over mijn Sidewinder slaapzak en kussen klauterde om mijn camera en statief te pakken van waar ik het aan de voet van de tent had opgeborgen. Als zijslaper waardeerde ik enorm de flexibiliteit die zowel de Sidewinder slaapzak als het bredere slaapmatje mij gaven. Mijn typische inch-worm-stijl roll-over en onvermijdelijke crash op de tentvloer overbodig maken. Ik zette mijn hoofdlamp bij mijn kussen om de binnenkant van de tent te verlichten en probeerde mezelf met mijn spullen stilletjes uit de tent te bevrijden zonder mijn moeder wakker te maken. Blijkbaar een stuk makkelijker dan ik dacht, aangezien ze zich hier 's ochtends geen herinnering aan had.
Ik ging in het mistige gras zitten en kantelde mijn camera naar de tent en de door lava verlichte lucht daarachter. Ik drukte de ontspanknop in en stond op om mijn benen te strekken, terwijl ik elf seconden lang wachtte tot het beeld werd vastgelegd. Een van de dingen die ik het leukst vind aan nachtfotografie is dat je het rustig aan moet doen, de tijd moet nemen en wat geduld moet hebben. Toen de sluiter ontspande, bukte ik me om te zien waarmee ik aan het werk was en hapte naar adem toen ik het beeld op de achterkant van mijn DSLR zag. In plaats van sterren zoals ik op dit uur verwachtte vast te leggen, was het beeld schitterend rood en geel.
De Kīlauea-caldera, slechts een paar kilometer verderop, verlichtte mijn beeld met roze-roze en rode tinten. Deze magie vastgelegd op mijn camera is de reden waarom een van mijn favoriete onderdelen van kamperen die onvermijdelijke plassessie midden in de nacht is, wanneer ik de kans krijg om de nachtelijke hemel vast te leggen op een manier die we zelden zien als we in onze slaapkamer slapen. comfortabele bedden thuis. Het is datgene wat het gebrek aan slaap voor mij de moeite waard maakt en waarom, ondanks hoe graag ik op de grond slaap, ik het keer op keer zal doen, omdat de helft van de kleine zingende wezens ter wereld 's nachts wakker wordt, de de lucht komt tot leven en wat een magie om daartussen te kunnen zijn.
