English (EUR) | EN 
"Een huis kent geen grenzen." Je kunt hem vinden onder je eigen dak, op de bank van een vriend, achterin je CR-V, onder een brug, bovenop koude rotsen of zelfs in een tent. Als je op deze manier aan ‘thuis’ denkt, is het best leuk om je te realiseren welke plaatsen je, nou ja, thuis noemt. Niet alleen je huis, maar op de heuvels in Nieuw-Zeeland, grotten ergens in IJsland, omgeven door woestijnzand, en weilanden in de North Cascades. Ik heb het geluk gehad om mijn Copper Spur mee te nemen naar een paar van deze plaatsen in de Verenigde Staten en de wereld, en meestal ging ik weg met een paar goede verhalen (meestal over iets dat misging). Gelukkig voor mij zal Zuid-Amerika altijd een plek hebben op de lijst van de 'top 10 coolste plaatsen die ik mijn thuis heb genoemd'.
Als je leest over de 'meest zuidelijkste trektocht ter wereld', is het moeilijk om niet steeds door het wormgat van bèta en foto's te klikken. Het is vooral moeilijk als je een reis van drie weken plant waarbij je binnen een uur vliegen van dit kleine eiland bent.
Isla Navarino, rustig gelegen ten zuiden van Ushuaia en Tierra Del Fuego, is de thuisbasis van een paar kleinere steden en een ongerept subantarctisch (dat is leuk om te zeggen) landschap. Verspreid over deze bergen vind je het Dientes Circuit – een vijfdaagse trektocht van 53 km die rechtstreeks vanuit de stad vertrekt en rond een prachtige reeks bergtoppen loopt. Waarom de korte afstand in zoveel dagen? We kwamen erachter dat dit geen gemiddelde wandeling zou zijn nadat we probeerden een kaart te bemachtigen, maar ontdekten dat de kleine winkel er helemaal niet was. Langzaam internet, e-mails en screenshots waren de juiste keuze. Deze plek is verre van alles wat we hebben meegemaakt. Dus na een laatste bezoek aan de supermarkt die we maar konden vinden, pakten we onze spullen in voor een avontuur.
Onze keuze voor deze wandeling was de Copper Spur HV UL3. We waren met ons vijven verdeeld over de twee tenten – we wilden iets met een beetje extra ruimte (let op de “HV” -functie) omdat we het gevoel hadden dat we hier meer tijd zouden doorbrengen dan verwacht. Daar was absoluut geen ongelijk in. Behalve dat we comfortabel met zijn drieën konden slapen, waren deze puppy's licht genoeg om de 53 km te dragen zonder een deuk in onze rugzak te veroorzaken. Wat uiteraard meer ruimte betekende voor Pringles en tonijnconserven.
De volgende vijf dagen sloegen we ons kamp op tussen de grillige toppen van de Dientes, vlakbij rivieren bezaaid met beverdammen, en onder bergpassen die zo vol wind stonden dat we letterlijk overeind werden geblazen en in de modder terechtkwamen . Om nog maar te zwijgen van de willekeurige tent die we in de struiken aan stukken zagen scheuren voordat we onder de boomgrens liepen. We aten broodjes die we hadden gekocht voordat we vertrokken (waarom hebben we niet van tevoren aan troostmaaltijden gedacht?), verzamelden beverbotten in de buurt van het kamp en keken toe hoe de wind water uit de meren ophaalde. Dit was een plek vol mysterie en kracht die we graag mochten verkennen.
We waren het verst van huis waar we ooit waren geweest en volledig buiten onze comfortzone. Maar we zijn heelhuids teruggekomen (in tegenstelling tot het meisje dat een tand afbrak door de wind die een steen naar haar toe blies…). Ik ben behoorlijk opgewonden om voor altijd naar een kaart te kijken, dit kleine eilandje voor de kust van Argentinië aan te wijzen en het 'thuis' te noemen.
Greg Balkin reist de wereld rond om deze momenten en avonturen vast te leggen als Yeehaw Donkey. Volg zijn Copper-Spur-reis die voor het laatst de top van Mount Baker in Washington bereikte.
