Buiten onze eigen voordeur

Als avonturenfotograaf heb ik het grootste deel van de afgelopen tien jaar voortdurend onderweg doorgebracht, wat betekende dat ik mezelf, als ik thuis was, zelden de tijd gunde om de omgeving te verkennen. Ik heb zo’n razend tempo ontwikkeld dat ik eind vorig jaar een persoonlijke burn-out begon te krijgen. Ik wist niet dat er een pandemie nodig zou zijn om mij, en de rest van de wereld, te dwingen te resetten. Het actuele advies van een vriend in december blijft in mijn oren galmen: “We geven onszelf nooit genoeg vrije tijd”.

Toen ik opgroeide aan de Sunshine Coast, Australië, werd ik omringd door fenomenale strandkampeer- en wandelavonturen in het achterland, en toch had ik al ongeveer 10 jaar of langer niet meer op het strand gekampeerd. Misschien wel een van de grootste lessen die ik meeneem, is om deze plaatsen nooit als vanzelfsprekend te beschouwen. Als ik als volwassene mijn huis door de lens verken, schetst het een heel ander beeld en biedt het echt meer mogelijkheden voor avontuur.

Er deed zich een periode van ideaal weer voor en ik besloot een epische lokale roadtrip te maken waarbij ik zou terugkeren naar mijn favoriete plek uit mijn kindertijd, Fraser Island. Ik zou naar Carnarvon Gorge gaan, die altijd op mijn verlanglijstje heeft gestaan, en het vervolgens inpakken in de warmwaterbronnen in de woestijn aan de rand van Cunnamulla. Hoewel deze reizen niet naar verre bestemmingen gingen, werd ik toch beloond met ongelooflijke ontmoetingen die doen denken aan de reis van elke reiziger. Van de vrijwilliger op Fraser Island die me inheemse orchideeën liet zien die zich in het volle zicht verborgen hielden, de oude kerel die ons tegenhield om garen te spinnen (lang verhaal) na een steile wandeling in Carnarvon Gorge of Doug en Fiona bij de Cunnamulla pub die een gemeen buikspek voor ons klaarmaakte.

Ik doe mijn best om dit vreemde jaar door te komen, omdat het me emotioneel en mentaal blijft uitdagen sinds mijn werk vrijwel van de ene op de andere dag verdween. Het was moeilijk om een ​​balans te vinden tussen het waarderen van de vrijheid van tijd en het zien van rekeningen die nog steeds in mijn inbox terechtkomen. Het leven van een freelancer heeft altijd spontaniteit met zich meegebracht en nooit een garantie voor routine, hoewel dit jaar mijn uithoudingsvermogen als freelance creatief echt op de proef heeft gesteld. Op de mindere dagen waarop ik in een negatieve spiraal terechtkom, herinneren goede vrienden me eraan dat het antwoord vaak ‘minder schermtijd en meer lichaamsbeweging’ is, een eenvoudige mantra die me heeft gered. Uiteindelijk is het zilveren randje van dit alles het besef dat toevallige ontmoetingen met andere geweldige mensen binnen handbereik zijn, als we ons gewoon buiten onze eigen voordeur wagen.

Over de auteur: Krystle Wright komt oorspronkelijk uit Australië en is een Big Agnes-ambassadeur, die met een camera in de hand avonturen en expedities over de hele wereld nastreeft. Een van haar grootste motivaties is om te zien hoe ver ze van de gebaande paden kan afwijken en de verste uithoeken van deze planeet kan opzoeken met haar klassieke Australische sarcastische humor en een fijne smaak voor tequila. Volg Krystle Wright en haar nieuwste avonturen op Instagram op @krystlejwright