RIP, Bob "De Tentman" Swanson

We hebben het genoegen gehad om meer dan tien jaar met Bob Swanson samen te werken hier bij Big Agnes. Op zijn visitekaartje stond de titel ‘The Tent Guy’. En hoewel dat professioneel paste, betekende hij zoveel meer voor ons als vriend, rolmodel, wijze en pionier van de outdoor-industrie. Helaas is Bob onlangs overleden na een kort ziekbed.

Als freelancer die Big Agnes hielp met productontwerp, was zijn rol nooit duidelijk omschreven, waren er weinig verwachtingen en was de communicatie vaak onregelmatig. Er kwamen sporadisch nieuwe tekeningen of monsters bij ons op kantoor, en sommige waren perfect en belandden in productie, terwijl andere ons op het hoofd lieten krabben. Verscholen in zijn hut in Maine die hij samen met zijn partner Molly bouwde, werd hij aangemoedigd om onze skunkworks en onze freelance onderdakdromer te zijn.

Bob reisde veel met ons productontwikkelingsteam op vele reizen naar Azië en woonde al onze verkoopbijeenkomsten en grote beurzen bij. Vooral tijdens deze productiereizen verdiende Bob echt zijn brood. Noem een ​​nieuw deurontwerp, een ontwerp voor een slaapzakschot of een manier om een ​​naad te ontwerpen, en hij kwam vaak met iets in de trant van: "Ja, dat hebben we rond 1982 geprobeerd, maar het werkte nooit vanwege..." Zijn geschenk maakte dit soort uitspraken op een bescheiden, zakelijke manier, waardoor iemand zich nooit minderwaardig of in verlegenheid gebracht voelde omdat hij zich niet realiseerde dat een idee al was uitgeprobeerd. Vol nederigheid en altijd vriendelijk zorgde Bob ervoor dat iedereen in de kamer zich welkom en gerespecteerd voelde. Hij was echt een heer.

Weinigen in de outdoor-industrie kennen tegenwoordig Bob Swanson of zijn bijdragen. Hij was medeoprichter van Sierra Designs, richtte Walrus-tenten op, verkocht die vervolgens aan REI en werkte vervolgens een aantal jaren voor REI voordat hij voor zichzelf op pad ging. Big Agnes had het geluk om met hem in contact te komen, en een lange relatie was geboren. Zijn passie voor design concentreerde zich op tenten en tentarchitectuur. Hij wordt algemeen erkend voor het inluiden van het gebruik van hubs in de tentarchitectuur en vertegenwoordigde de voorhoede van de ontwerpers van schuilplaatsen.

Bob was echt een man van de wereld. Hij had veel gereisd en vertelde graag verhalen over avonturen op exotische locaties, maar alleen als daarom werd gevraagd. Hij pochte nooit op zijn ervaring of reizen. Noem een ​​motorfiets en hij sprak over de begindagen van motorcross en het rijden in Baja met open helmen, ‘vroeger’. Praten over zeilen of boten leidde tot verhalen over zeekajakken of kanokamperen, of zijn tijd bij de marine aan boord van een mijnenveger, en vervolgens bij onderzoek naar mijndetectie. Over muziek gesproken rond Bob en hij vertelde terloops dat hij daar op de Altamont Speedway was toen de Rolling Stones speelden en de Hell's Angels een man vermoordden. Hij was daar voor het openingsfeest in de North Face-winkel in San Francisco toen een beginnende band genaamd de Grateful Dead het optreden speelde. Backpacken, fietsen, wandelen in de Himalaya en wijnproeverijen brachten Bob naar alle uithoeken van de wereld.

Bob, geboren uit bescheiden middelen in Philadelphia, was een van de unieke mensen die geen branie aan de dag legden, weinig houding aan de dag legden en vrienden maakten waar hij ook ging. Hij verscheen op beurzen met zijn slaapzak en matras en verwachtte volledig dat hij op een hotelvloer zou slapen. Pas toen we erachter kwamen dat hij in de tachtig was, ‘dwongen’ we hem om in hotelbedden te slapen. We hadden het gevoel dat we een ouderling niet respecteerden, maar hij bracht toch een tas mee naar de volgende show ‘voor het geval dat’. Tijdens een backpacktocht met het personeel in de Mt. Zirkel Wilderness enkele jaren geleden was Bob de enige die naar de weersvoorspelling luisterde en een paraplu meenam. De rest van ons had last van stromende regen in onze poncho's. Hij kende zijn eigen tempo op grote hoogte en slenterde veel later dan de jonge bokken het kamp binnen, maar slaagde er die nacht toch in hen allemaal te overleven bij het vuur; het gejuich doorgeven en iedereen die wakker kon blijven verrassen met verhalen over avonturen uit het verleden.

Het waren Bobs aanstekelijke geest, roze wangenglimlach en oprechte interesse in iedereen die hij ontmoette die we ons het meest zullen herinneren. Zijn vermogen om het feest te vinden en in het middelpunt van de actie te staan, was nog nooit zo duidelijk als op een recente Outdoor Retailer-beurs. Op een besneeuwde nacht in het centrum van Salt Lake City liepen een aantal van ons langs het grote raam aan de voorkant van een plaatselijk restaurant. Binnen zat Bob te praten en te lachen in het midden van een grote groep, en toen hij ons zag bedekt met sneeuw, met capuchons op en handen diep in de zakken, hief hij door het raam zijn glas om op ons te proosten. We gaven commentaar op zijn uithoudingsvermogen en energie en liepen verwonderd verder.

We zijn vereerd dat we Bob al zoveel jaren kennen en ermee samenwerken. De industrie, ons bedrijf en iedereen die vandaag de dag in tenten kampeert, zijn hem grote dankbaarheid verschuldigd voor zijn bijdragen. Bob, een bescheiden legende tot het einde, ‘verdient’ meer erkenning, maar zou die waarschijnlijk niet willen als hij er nog was. Voor degenen onder ons die hier bij Big Agnes nauw met hem hebben samengewerkt: we hebben een echte vriend verloren en we zullen hem heel erg missen. RIP Bob.

De bemanning van Big Agnes