De weg naar de Onbekend
We waren net afgezet met onze fietsen en al onze uitrusting, het startpunt van onze bikepacking-tocht op de Idaho Hot Springs Route. Mijn vriendin Meghan en ik waren vastbesloten om deze zomer ons eigen avontuur te kiezen, een plek te verkennen waar we niet zomaar naartoe konden rijden, en de wildernis te ontdekken die buiten ons normale dagelijkse leven bestaat.
Toen we om ons heen keken, zagen we drie wegen. Eén die zich achter ons uitstrekte, waar we nog steeds onze shuttlechauffeur terug naar de bewoonde wereld konden zien. De tweede weg links van ons boog snel af achter een heuvel, waar we wisten dat we ons over nog eens 10 dagen en ongeveer 800 kilometer zouden bevinden. De derde en laatste weg aan onze rechterkant was een lange grindweg die rechtstreeks naar de bergen liep, waar we naartoe gingen, het onbekende in..
Een dag uit het leven
De meeste ochtenden werden we wakker met de zon en gingen we snel daarna fietsen. Aan het begin van onze reis namen we een paar pauzes gedurende de dag, terwijl we kracht in onze benen kregen en onze billen gewend raakten aan de lange uren in het zadel.. We reden de meeste dagen rond 19.00 uur, waardoor we nog wat daglicht hadden om ons kamp op te zetten en het avondeten te bereiden. Natuurlijk waren er een paar dagen waarop de dingen niet volgens plan verliepen, waarbij we veel later dan verwacht op het kamp aankwamen, in het donker in een onbekende omgeving. Dat zijn de dagen die het meest in mijn geheugen gegrift staan.
Op een avond kwamen we rond 23.30 uur aan op de camping en waren we er helemaal klaar voor om te gaan slapen. Het zijn nachten als deze, wanneer het pikdonker is en je doodmoe bent, dat je het echt waardeert dat je je uitrusting hebt afgestemd en weet dat je erop kunt vertrouwen dat die stukken elke keer met gemak werken.. De Copper Spur Bikepacking-tent is zeker een van die stukken uitrusting. De tent was binnen enkele minuten opgezet met behulp van het licht van onze hoofdlampen, en kort daarna zaten we er allebei in en sliepen we.
Onze favoriete uitrusting
De Copper Spur is een supergemakkelijke tent om op te zetten, en het nieuwe bikepackingmodel heeft een heleboel functies waar we tijdens onze reis erg enthousiast over waren. De nieuwe voetafdruk die de vloer van de vestibule bedekt, was een toevoeging waarvan we niet wisten dat we die nodig hadden, en die we nu nooit meer kunnen missen. Het gaf ons een droge plek om te zitten terwijl we onze schoenen uittrokken en bood een handige plek voor onze spullen, zodat deze niet nat of vuil zouden worden.. We waren ook erg blij met de plank in de tent waar we onze rijkleding konden drogen terwijl we sliepen, in plaats van ze alleen maar bij onze voeten te proppen..
Een andere kleine, maar veelgebruikte voorziening was de opbergruimte voor helmen aan de buitenkant van onze tent. Dat was een betere plek om onze helmen op te bergen dan ze op de grond te gooien zoals we normaal doen.. Het belangrijkste kenmerk voor ons waren de verkorte tentstokken, die perfect passen op bijna elke plek waar je hem wilt opbergen - tussen je stuur, in een tas, praktisch overal op je fiets.
Vanaf hier gaat het alleen maar bergafwaarts, of niet?
Op onze zesde dag op de lus begonnen we laat en werden we wakker in een met vorst bedekte tent. Het was ijskoud buiten, dus wachtten we tot de zon ons zou opwarmen en de vorst zou opdrogen. We moesten ook stoppen en onze voorraden aanvullen, wat de dag nog meer vertraagde. Door deze vertragingen moesten we uiteindelijk langer dan normaal stoppen en tot laat in de avond doorrijden om kilometers in te halen.
In het begin vond ik het niet erg. De zon ging onder en alles om ons heen begon af te koelen, badend in een gouden gloed. We bereikten de top van onze laatste klim terwijl de zon in de verte achter een berg verdween. Daar zagen we borden die waarschuwden voor wilde dieren in het gebied. Dit was eigenlijk niets nieuws, we hadden allebei al vele nachten doorgebracht in beren- en zelfs poemagebieden. Dus gingen we de berg af en zodra de grindweg vlak werd, vonden we een lege kampeerplek om snel ons kamp op te zetten.
Nadat we hadden gegeten en al onze kampeerklussen hadden gedaan, haastten we ons in onze slaapzakken om ons te nestelen voor wat we hoopten een goede nachtrust te worden.. Het voelde alsof het vijf minuten later was, net toen mijn ademhaling diep en ritmisch werd, hoorde ik een geluid dat me bijna in paniek bracht. Daar was het weer, voetstappen buiten onze tent. Ik pakte Meghans arm vast. "Heb je dat gehoord?" Ze zei nee. Opnieuw voetstappen - deze keer dichterbij. "Je hebt het nu gehoord," fluisterde ik. Ze knikte. We lagen daar te denken aan het bord dat we uren eerder hadden gelezen, beren.
Na precies één minuut en zesentwintig seconden wist ik dat we iets moesten doen. Ik pakte mijn hoofdlamp en ritste langzaam de tentdeur open en daarna de buitentent.. Ik stormde de tent uit met een luide "Hé!" en scheen met mijn hoofdlamp op de plek waar ik het geluid voor het laatst had gehoord. In de lichtstraal stond... een hert.. Mijn hart begon langzamer te kloppen en ik ging terug naar de tent om Meghan en mezelf gerust te stellen dat alles goed zou komen..
Terug naar het begin
Een paar dagen later bereikten we het einde, dezelfde plek waar we slechts 10 dagen eerder waren afgezet. Het onbekende was nog grotendeels onbekend, en ons verlangen om dit gebied te verkennen nam alleen maar toe toen we beloofden de route ooit nog eens te bezoeken..
We zullen nooit de lange dagen vergeten die we van zonsopgang tot zonsondergang doorbrachten, waarbij we tijdens onze bikepacking-trip 37.000 voet (11.200 meter) klommen. De schoonheid van het terrein dat we zagen was bijna onmogelijk vast te leggen op foto's, maar we kwamen terug met een paar geweldige foto's en de verhalen die we keer op keer zullen vertellen aan iedereen die bereid is te luisteren.. Bikepacking heeft zoveel mogelijkheden voor ontdekkingen geopend, we voelen ons gewoon gelukkig dat we de luxe hebben om op deze manier te reizen en dat we zijn uitgerust met de uitrusting die nodig is voor een solide bikepacking-avontuur.
Bekijk de volledige lijn van Big Agnes'bekroonde Bikepacking-tenten hier.
Over de auteur: Douglas Hurdle is een fotograaf uit North Carolina. Nadat hij de Appalachian Trail had voltooid, ging hij Outdoor Education en Fotografie studeren aan de Appalachian State University. Na zijn afstuderen liep hij de Pacific Crest Trail en de Continental Divide Trail en voltooide daarmee de Triple Crown. Sindsdien is hij lokaal op verkenning en als hij de kans krijgt, gaat hij naar het westen. Meer avonturen van Douglas vind je op zijn website douglashurdle.com of op Instagram @douglashurdle
English (EUR) | EN 
