Lessen van Bikerafting de Continental Divide

Wanneer ik iemand hoor zeggen: "Tijd is als een rivier." voel ik dat de analogie gebaseerd is op het idee dat tijd lineair is en een rivier ook. Hoe meer tijd ik op aarde en op rivieren doorbreng, hoe minder ik iets lineairs zie aan beide. Ik ben nog nooit een rechte rivier tegengekomen, alleen secties die zijn afgedamd of verhoogd. Ik geloof niet dat water simpelweg voorbij stroomt om nooit meer terug te keren. Water keert juist constant terug. Regen valt niet alleen uit de lucht; regen valt ook omhoog vanaf de grond.

Wat betreft tijd, de enige rechte tijd die ik ben tegengekomen is wachten bij stoplichten, in de rij bij de kassa of in dokterspraktijken. Fabriekstijd. Concrete, gefabriceerde en gemarketeerde soorten tijd. Tijd, zoals water, beweegt in spiralen, constant vertrekkend en terugkerend. We ervaren dit allemaal wanneer we een verhaal vertellen of horen, omdat de aard van een verhaal ons bevrijdt van lineaire tijd.Verhalen brengen ons dichter bij de tijd die zich afspeelt in smaak, geur, allegorie en gevoel. Tijd vertrekt niet om nooit meer terug te keren. We leven te midden van de tijd.

Afgelopen zomer bracht ik een periode door met bikeraften op een deel van de Continental Divide met mijn vrienden Brett en Diana Davis. Terwijl ik de reis begon aan de Canadese grens en eindigde in Idaho, bewoog ik onderweg niet in een rechte lijn. Terwijl ik mensen en plaatsen achterliet, nam ik ook dingen mee en keerde ik meer dan eens terug naar bepaalde plaatsen tijdens de reis. Ik reisde door de tijd als een buigzame golf door de rotsen vol verhalen en het collectieve bewustzijn van berghellingen die na een brand weer aan het groeien waren. Peddelend onder een verheven adelaar zag ik wolken op het water, weerspiegeld in de scherpe ogen van die adelaar.

Verblijvend in dat verlangen, gezeten boven de Blackfoot-rivier naast een geknotte ceder, herinnerde ik me dat dit de reden is waarom ik naar het water ga. Om te herinneren dat alles in een cirkel beweegt, niet in een rechte lijn. Keer op keer zal de tijd komen dat ik mezelf uit de rivier moet halen, maar ik weet met zekerheid dat er nooit een tijd zal komen dat de rivier uit mij gehaald moet worden.

Over de auteur: Big Agnes ambassadeur Ben Weaver is een songwriter en dichter die per fiets reist. Hij gebruikt zijn muziek als een hulpmiddel om de relaties tussen mensen en hun lokale ecosystemen te versterken. Ben heeft vele muziektochten in de wildernis per fiets voltooid, negen studioalbums en vijf dichtbundels uitgebracht. Lees Ben's verhaal.