English (EUR) | EN 
“Een thuis heeft geen grenzen.” Je kunt het vinden onder je eigen dak, op de bank van een vriend, achterin je CR-V, onder een brug, bovenop koude rotsen, of zelfs in een tent. Wanneer je “thuis” op deze manier bekijkt, is het best leuk om te beseffen op hoeveel plekken je, nou ja, thuis hebt genoemd. Niet alleen je huis, maar op de heuvels in Nieuw-Zeeland, grotten ergens in IJsland, omringd door woestijnzand, en weiden in de North Cascades. Ik heb het geluk gehad om mijn Copper Spur naar een paar van deze plekken in de Verenigde Staten en de wereld mee te nemen, meestal met een paar goede verhalen (meestal over iets dat misging). Gelukkig voor mij zal Zuid-Amerika altijd een plek hebben op de “top 10 coolste plekken die ik thuis heb genoemd” lijst.
Wanneer je leest over de “zuidelijkste trektocht ter wereld”, is het moeilijk om niet verder te klikken in het wormgat van beta en foto’s. Het is vooral moeilijk wanneer je een reis van drie weken plant die je binnen een uur vliegen van dit kleine eiland brengt.
Rustig gelegen ten zuiden van Ushuaia en Tierra Del Fuego, is Isla Navarino de thuisbasis van een paar kleinere steden en een ongerept subantarctisch (dat is leuk om te zeggen) landschap. Verspreid over die bergen vind je het Dientes Circuit – een vijfdaagse, 53 km lange trektocht die direct vanuit de stad vertrekt en een prachtige reeks pieken omcirkelt. Waarom de korte afstand in zoveel dagen? We kwamen erachter dat dit geen gemiddelde wandeling zou zijn nadat we probeerden een kaart te bemachtigen, om erachter te komen dat het kleine winkeltje er helemaal geen meer had. Langzaam internet, e-mails en screenshots waren de manier om te gaan. Deze plek is ver verwijderd van alles wat we hebben meegemaakt. Dus na een laatste bezoek aan welke supermarkt we ook konden vinden, pakten we onze spullen in voor een avontuur.
Onze tent naar keuze voor deze wandeling was de Copper Spur HV UL3. We waren met vijf personen verdeeld over de twee tenten – we wilden iets met een beetje extra ruimte (denk aan de “HV” functie) omdat we het gevoel hadden dat we hier meer tijd zouden doorbrengen dan verwacht.Daar had ik zeker gelijk in. Naast dat we comfortabel met z'n drieën konden slapen, waren deze tenten licht genoeg om de 53 km te dragen zonder een deuk in onze rugzak te maken. Wat natuurlijk betekende dat er meer ruimte was voor Pringles en ingeblikte tonijn.
De volgende vijf dagen zetten we ons kamp op tussen de grillige toppen van de Dientes, bij rivieren bezaaid met beverdammen, en onder bergpassen zo vol wind dat we letterlijk van onze voeten werden geblazen en in het stof vielen. Om nog maar te zwijgen van de willekeurige tent die we in stukken gescheurd in de struiken zagen voordat we onder de boomgrens liepen. We aten broodjes die we voor vertrek hadden gekocht (waarom hadden we niet eerder aan comfortfood gedacht?), verzamelden beverbotten bij het kamp en zagen hoe de wind water van de meren optilde. Dit was een plek van mysterie en kracht die we dankbaar waren te verkennen.
We waren verder van huis dan ooit tevoren en volledig uit onze comfortzone.Maar we zijn heelhuids teruggekomen (in tegenstelling tot het meisje dat een tand afbrak doordat de wind een steen naar haar blies…). Ik ben behoorlijk enthousiast om voor altijd naar een kaart te kijken, naar dit kleine eilandje voor de kust van Argentinië te wijzen en het "thuis" te noemen.
Greg Balkin reist de wereld rond om deze momenten en avonturen vast te leggen als Yeehaw Donkey. Volg zijn Copper-Spur-reis die onlangs de top van Mt. Baker in Washington bereikte.
