Zoals elke goede, uitgeputte afgestudeerde, verlangde ik naar avontuur, dus kocht ik een Colorado Trail-gegevensboek. Mijn vriend had twee pogingen nodig om het af te maken, maar ik was er zeker van dat ik het in één keer zou kunnen doen. Ik pakte een verouderde Colorado Trail-gids, las de eerste regel en legde hem abrupt weer weg, zeggende dat ik later nog tijd had om te plannen. Ik kocht een gebruikte tent online en bewaarde een maandvoorraad gedroogde quinoa uit de voedselbank van mijn school als afstudeercadeau. Terwijl ik me klaarmaakte om te gaan rollen, besloot mijn buurman mijn plannen te dwarsbomen. Ze scholden me uit over het feit dat ze hun dochter nooit zouden laten doen wat ik van plan was en stelden voor dat ik erover nadacht om een pistool mee te nemen.
Hoe meer ik met mensen deelde dat ik een solotocht door Colorado zou maken, hoe meer gemengde reacties ik kreeg. Ik kon het gevoel niet van me afschudden dat ik er boven mijn pet ging. Ik heb zelfs overwogen om te annuleren. Maar toen ik me het gezicht van mijn vriend voorstelde toen ik hem vertelde dat hij een sloom persoon was, wist ik dat ik het moest proberen. Dus pakte ik mijn spullen die ik op de rommelmarkt had gevonden in, tilde mijn rugzak op mijn rug en ging op pad voor mijn gedeeltelijk geplande avontuur..
De eerste anderhalve dag sloot mijn partner, die sinds de tweede klas niet meer in een tent was geweest, zich bij mij aan. Toen mijn broer ons op het pad tegenkwam om hem weg te brengen, huilde ik terwijl ze over een stoffige weg reden. Ik was nerveus over hoe weinig ik wist van wat ik deed en hoe weinig ik had gepland. Alsof ik in een dramatische filmscène zat, begon het te gieten en besefte ik dat de regenhoes van mijn rugzak niet groot genoeg was om mijn tas te bedekken. Mijn slaapzak werd nat, mijn schoenen hadden als vissentanks kunnen dienen en ik wist niet zeker waar ik moest kamperen. Dus vroeg ik een kerel die onder zijn tent zat of ik op zijn terrein mocht overnachten. Ik had geen idee dat hij de komende maand mijn wandelmaatje zou worden en mij mijn trailnaam zou geven, Bargain Bin of kortweg BB.
De volgende paar dagen sprongen we in grote stappen verder en besloten uiteindelijk om samen te gaan wandelen. We raakten aan elkaar gehecht door onze gemeenschappelijke obsessie met kaas.. De komende maand hebben we onze trailfamilie uitgebreid a.k.a 'tra-mily', en ontmoette een aantal van de meest zorgzame, oprechte mensen. Samen hebben we onweersbuien boven de boomgrens, wekkers om 2 uur 's nachts, misleidende Airbnb-tarieven en een onverzadigbare hunkering naar niet-gedroogd voedsel aangepakt. Ik zou maandenlang over de ervaring kunnen schrijven zonder ook maar enigszins de diepte vast te kunnen leggen die elk moment vormgaf..
Tegen de tijd dat we het einde van het pad bereikten, zouden we allemaal terug zijn gegaan, zelfs naar de ergste momenten. Bij het eindpunt waren we met 20 man samen aan het feesten en maakten we maar half grapjes over het jojoën op het pad. Het voelde alsof ik een goede film had afgemaakt, ik wilde hem vergeten en opnieuw beleven. Ik voelde me leeg en vol tegelijk. Mijn 'tramily' heeft een groepsapp aangemaakt die nog steeds gonst van de plannen voor een reünie aan de kust volgende zomer. De grootste les die ik geleerd heb, is dat ik ervoor kan kiezen om mijn leven te leven met een wantrouwend gevoel en een pistool om mezelf te beschermen, of dat ik mijn angsten opzij kan zetten en mezelf kan openstellen voor de reis om anderen te leren kennen.. Natuurlijk is het belangrijk om op je instinct te vertrouwen en niet te gek te doen, maar openstaan voor verbinding baant de weg naar begrip en groei, en herinnert ons eraan dat kwetsbaarheid risico's met zich meebrengt, maar dat de beloningen van authentieke relaties de angst om gekwetst te worden ruimschoots overtreffen.. En ja... Ik heb mijn vriend verslagen.
Dingen die ik anders had gedaan:
Toen ik aan de route begon, was ik ECHT een beginner. Ik wist niet dat het geen vals spelen was om te stoppen met wandelen en een rustdag te nemen. Ik wist niet dat je in plaats van het vooruit sturen van bevoorradingsdozen, gewoon naar de supermarkt onderweg kon gaan om daadwerkelijk voedsel te halen en het in te pakken. Ik wist ook niet hoe ondersteunend en zorgzaam mensen zijn voor doorgaande wandelaars als je in de stad bent. En het allerbelangrijkste: ik wist niet dat er wandelboxen bestonden. Als je overweegt om de Colorado Trail te gaan doen, en dat zou je moeten doen, zijn hier een paar dingen die je moet weten (en een paar insidertips).
- Als je extra motivatie nodig hebt, is er een geweldig boek genaamd 'Voices of the Colorado Trail' dat je kunt kopen op de CT-website, waarmee je ook de stichting kunt financieren. hier.
- Ik had het niet bij me op mijn reis, ik baseerde mijn Databook erop, maar de fantastische app is geweldig. Je moet echter wel eenmalig een wandelkaart kopen (hoewel het de moeite waard is)..
- Als doorwandelaar kunt u bij Mountain High Pies in Leadville in hun achtertuin slapen.
- Het Butterfly hostel in Salida is een absolute aanrader! De sfeer is geweldig! Doe de groeten aan mijn muurkoekje 'Bargain Bin'!
- Er bestaat zoiets als PACT mycelium tabletten die je in gaten kunt begraven, waar vervolgens schimmels uit kunnen groeien om het afval af te breken..
- Lichaamsdoekjes zijn eigenlijk een levensredder.
- Het enige wat je nodig hebt zijn trailrunningschoenen, GEEN wandelschoenen. Het is ook een goed idee om een extra paar schoenen mee te nemen voor op het kamp en bij het oversteken van de rivier..
- Zo weinig als ik had gepland, ik wou dat ik minder had gepland.
- Neem een troostartikel mee, let op het gewicht, ik had een boek meegenomen, ik wou dat ik ook een klein dagboek had meegenomen en zelfs een stoel! (Bij voorkeur de Mica Basin kampeerstoel)
- Voor sommigen is dit misschien overdreven, maar ik zou in een hartslag een verrekijker meenemen.
- Wees erop voorbereid dat je lichaam na de behandeling nog een tijdje pijn kan doen en wees geduldig met jezelf.
Het laatste wat ik wil delen is dat je mensen zult tegenkomen die sneller wandelen dan jij of die volhouden dat hun manier de beste is.. Vergeet niet om een glimlach op je gezicht te houden en je eigen wandeling te maken. Heel veel succes! En veel plezier met de tocht! :)
Over de auteur: Amanda heeft onlangs haar laatste jaar op de universiteit afgerond. Als milieuactiviste woonde ze in haar busje en reisde ze met de trein. Ze werkt momenteel bij Big Agnes in de reparatiewerkplaats. Als liefhebber van lezen en kunst droomt ze ervan om het land te bereizen en deel te nemen aan kunstfestivals als voornaamste bron van inkomsten.. Als het aan haar lag, zou ze alles laten vallen en de Te Araroa in Nieuw-Zeeland gaan beklimmen, voordat ze zou overstappen op haar gekke kattenvrouwtjesdagen..
English (EUR) | EN 
