Vandaag, terwijl ik door de dikke lucht naar de bomen en de claustrofobische rokerige nevel daarachter tuur, blijf ik denken hoe gelukkig ik was iets meer dan een jaar geleden, toen 4 kristalheldere, brandvrije dagen Ryan en mij toestonden vrij te ademen en elk laatste uitzicht van de Tahoe Twirl bikepacking route in ons op te nemen. Ik word nog steeds vervuld met geluk als ik aan die rit denk, niet in de laatste plaats vanwege de vreugde om direct vanaf mijn voordeur de paden op te kunnen rollen. Een paar meter asfalt en we verdwenen rechtstreeks in het Tahoe National Forest, weg van het meer en geleidelijk bergafwaarts richting 'The Biggest Little City in the World'.

Blijkbaar kan er veel gebeuren in 4 dagen. Die eerste avond waren we in het centrum van Reno, pizza etend en van deur tot deur gaand van enkele heerlijk louche motels totdat we er een vonden die ons wilde ontvangen.Rond dezelfde tijd de volgende avond, na meer dan 6000ft klimmen uit Reno en door de woestijnheuvels onder Mount Rose, waren we terug in het Tahoe Basin, genesteld tussen granieten rotsblokken en ponderosa's, genietend van bonen en avocado burrito's, een van Ryan's favoriete, beproefde bikepacking basisgerechten.
Qua weer hadden we een perfect moment te pakken; geen rook, geen regen, koel genoeg om van een slaapzak te genieten maar warm genoeg om de tentzeil achterwege te laten en de melkweg langzaam door de lucht boven ons te zien draaien. Woestijnen, bossen, pizza in de stad, Tahoe's beroemde Flume Trail, alpenmeren en donkere luchten voor het halverwege punt... dat is ver boven gemiddeld voor een paar dagen in het zadel!

Dag 3 echter... het is alsof dag 3 iets te bewijzen had. Het pad naar het zuiden loopt langs de bergkam die het Tahoe-bekken en de Carson River-vallei scheidt.Op het ene moment keken we neer op de met boten bezaaide azuurblauwe diepten van het meer een paar duizend voet beneden ons, het volgende moment gingen we een rotsblok om en kwamen we aan bij nog hogere uitzichten die naar het oosten keken over een lappendeken van landbouw – groene cirkels en vierkanten die de oevers van de Carson River omarmen. Die dag, steeds verder omhoog en uitkomend in het echte alpiene gebied, eindigde bij Star Lake waar we blij in sprongen voordat de ijle lucht de warmte uit onze bezwete lichamen zoog.

Het rijden werd alleen maar beter de volgende dag, met een perfecte trail van granieten treden en drop-offs die ons terug naar beneden leidden, weg van de kale alpenhellingen en de bossen boven Myers en South Lake in, waar we ons weer bij de mountainbikegemeenschap voegden, en met onze zwaar beladen fietsen elke keer dat we over de rollers van de Armstrong-connectortrail 'whoopten', een monsterlijke 3-5 inch de lucht in gingen. We kwamen op tijd terug op de meer alledaagse wegen en fietspaden van de westelijke oever voor een tweede ontbijt en een snelle rit naar huis, onderbroken door donderende buien.

Elke dag van deze trail was gedenkwaardig en ongelooflijk op zijn eigen manier. Trailbouwers over de hele wereld krijgen niet genoeg waardering. Ik ben wat serieuze vrijwilligerstijd verschuldigd om te betalen voor het soort vreugde dat ik op deze reis heb opgeslokt.Net zo gedenkwaardig als de paden waren de nachten, waarin ik in en uit een gelukkige, met sterren gevulde slaap zweefde, af en toe bewust genoeg om te beseffen hoe verdomd gelukkig ik was om zo'n ongelooflijke reis met een goede vriend te ervaren, in zulk goed weer, op een steenworp afstand van mijn voordeur.

Over de auteur: Dominic Gill is een bekroonde regisseur en cameraman uit het Verenigd Koninkrijk, die momenteel in Truckee, Californië woont. Sinds zijn eerste film, 'Take A Seat' (2009) – waarin hij zijn reis van Alaska naar Argentinië documenteert en willekeurige vreemden uitnodigt om op de lege achterbank van zijn tandem te rijden – heeft hij één voet in de wereld van het fietsen gehouden, terwijl de andere verhalen verkent op het gebied van milieubeheer, cultuur en het buitenleven. Als hij geen films maakt, is hij te vinden met het consumeren van donuts en andere gebakken lekkernijen.