Drie T's: De Tahoe Twirl

Vandaag, terwijl ik door de dikke lucht naar de bomen en de claustrofobische rookwolk daarachter kijk, blijf ik denken hoe gelukkig ik was ruim een ​​jaar geleden, toen vier kristalheldere dagen zonder vuur Ryan en mij de kans gaven om vrij adem te halen en elk laatste uitzicht op de Tahoe Twirl bikepacking route in me op te nemen.. Ik word nog steeds vervuld van geluk als ik aan die rit denk, niet in de laatste plaats vanwege de vreugde dat ik zo vanuit mijn voordeur het pad op kon rijden. Een paar meter asfalt en we verdwenen rechtstreeks in het Tahoe National Forest, weg van het meer en geleidelijk bergafwaarts richting 'De grootste kleine stad ter wereld'.

Er kan veel gebeuren in 4 dagen, zo blijkt. Die eerste avond waren we in het centrum van Reno, aten we pizza en gingen we van deur tot deur bij een aantal heerlijk dubieuze motels totdat we er een vonden die ons naar het centrum wilde brengen.. Ongeveer op hetzelfde tijdstip de volgende avond, na ruim 1800 meter klimmen vanuit Reno en door de woestijnheuvels onder Mount Rose, waren we terug in het Tahoe Basin, genesteld tussen granieten rotsblokken en ponderosa's, genietend van bonen- en avocadoburrito's, een van Ryans favoriete, beproefde fietspakketten..

Wat het weer betreft, hadden we een ideale balans gevonden: geen rook, geen regen, koel genoeg om te genieten van een slaapzak, maar warm genoeg om de tent over te slaan en de Melkweg langzaam door de lucht boven ons te zien draaien.. Woestijnen, bossen, pizza in het centrum, Tahoe's beroemde Flume Trail, bergmeren en een donkere hemel vlak voor de helft van de rit... dat is ver bovengemiddeld voor een paar dagen op de fiets!

Maar dag 3... het voelde alsof dag 3 iets te bewijzen had. Het pad naar het zuiden loopt langs de bergkam die het Tahoe-bekken en de vallei van de Carson River scheidt. Het ene moment keken we neer op de met boten bezaaide azuurblauwe diepten van het meer een paar duizend voet lager, het volgende moment rondden we een rotsblok om bij nog hogere vergezichten te komen die naar het oosten uitkeken over een lappendeken van landbouw – groene cirkels en vierkanten die de oevers van de Carson River omarmen. Die dag, die steeds verder omhoog ging en uitkwam in de echte Alpen, eindigde bij Star Lake, waar we met plezier in sprongen voordat de ijle lucht de hitte uit onze bezwete lijken zoog.

De volgende dag werd het fietsen alleen maar beter, toen we afdaalden op een perfect aangelegd pad van granieten treden en afgronden dat ons terug naar beneden leidde, weg van de kale berghellingen en de bossen boven Myers en South Lake in. Daar sloten we ons weer aan bij de mountainbikers en lanceerden we een monsterlijke 7,5 tot 12,5 centimeter de lucht in op onze zwaar beladen fietsen, elke keer dat we over de heuvels van het Armstrong-verbindingspad raasden.. We kwamen terug op de meer alledaagse wegen en fietspaden van de westkust, op tijd voor een tweede ontbijt en een snelle rit naar huis, onderbroken door onweersbuien.

Elke dag van deze tocht was op zijn eigen manier gedenkwaardig en ongelooflijk. Trailbouwers over de hele wereld krijgen niet genoeg hulpmiddelen. Ik ben een flinke dosis vrijwilligerswerk verschuldigd om de vreugde te bekostigen die ik tijdens deze reis heb opgeslokt. Net zo memorabel als de paden waren echter de nachten, waarin ik in en uit een gelukkige, met sterren bezaaide slaap viel, en af ​​en toe bewust genoeg was om te beseffen hoe verdomd gelukkig ik was om zo'n ongelooflijke reis te beleven met een goede vriend, bij zo'n mooi weer, op een steenworp afstand van mijn voordeur..

Over de auteur: Dominic Gill is een bekroonde regisseur en cameraman uit het Verenigd Koninkrijk, die momenteel in Truckee, Californië woont. Sinds zijn eerste film, 'Take A Seat' (2009), waarin hij zijn reis van Alaska naar Argentinië documenteert en willekeurige vreemden uitnodigt om op de lege achterbank van zijn tandem te fietsen, houdt hij één voet in de wereld van het fietsen, terwijl hij met de andere voet verhalen onderzoekt op het gebied van milieubeheer, cultuur en de natuur.. Als hij geen films maakt, eet hij donuts en andere gebakken producten..