Bij
De zomer van 2018 gingen we als team nog vaker dan normaal in het vuil slapen. Hier is waarom: In 2017 adopteerde

Je vraagt je misschien twee dingen af: Hoe is dit idee ontstaan en hoe hebben ze het voor elkaar gekregen? Na het aangaan van de adoptie, begon het team bij

De secties varieerden van dagtochten en fietstochten tot weeklange hoge alpine tochten door enkele van Colorado's meest wilde en schilderachtige bergen. We verdeelden het 74-mijl lange traject in 24 secties en planden om te beginnen bij de NM/CO grens op de ochtend van 11 juni. Het was een koele en zonnige zomerochtend met vijf zeer enthousiaste medewerkers en hun zorgvuldig ingepakte rugzakken klaar om het eerste deel van het pad aan te pakken – een tocht van 75 mijl die hen zeven dagen later naar Wolf Creek Pass zou brengen.Na een ceremonieel afscheid met zegen van een lid van de Jicarilla Apache-stam, begon onze Border to Backyard Rally!

Tien mijl in wat zeker het hoogtepunt van hun zomer zou worden, kregen we een telefoontje van onze partners bij de US Forest Service: Vanwege een grote bosbrand was het San Juan National Forest voor onbepaalde tijd gesloten en we moesten onze wandelaars zo snel mogelijk van het pad halen. (Cue leeglopende ballon geluid.) Maanden van planning, vergaderingen, schema's en opwinding die leidden tot deze startdag brandden letterlijk voor onze ogen op. Dat is het ding met het plannen van avonturen in de natuur; je kunt je zo goed voorbereiden als je wilt, tot aan pendelauto's en GPS-systemen en perfect geproportioneerde salami-schijfjes voor elke lunch, maar moeder natuur geeft er geen moer om. Ze zal je plannen ontsporen met droogte, onweersbuien, bosbranden en wind, en het enige wat je kunt doen is reageren, omleiden en doorgaan.

De sluiting duurde een paar weken, maar tegen de tijd dat het bos weer werd geopend, hadden we ons hergroepeerd en de getroffen delen omzeild. Het nieuwe begin van onze reis was iets verder naar het noorden op een stuk van 48 mijl buiten de grenzen van de bosafsluiting. We maakten de eerste twee secties later in de zomer goed en konden de meeste mensen die zich oorspronkelijk hadden aangemeld voor hen op het pad krijgen. Al met al hebben we ons redelijk goed staande gehouden met de curveballs van de natuur en kunnen we onze bemanning de eer geven voor hun planning, voorbereiding en doorzettingsvermogen door een zomer die niemand hier bij

Dus hoe eindigde het? Op een andere zonnige, zij het koudere dag drie maanden later en 739 mijl verder naar het noorden, werden we wakker in tenten op minder dan een mijl van de WY-grens. Zoals elke ochtend sinds we begonnen (officieel op 25 juni) werd er water gekookt, havermout geroerd, tassen ingepakt en rugzakken voor de laatste keer dichtgeritst.Het was bitterzoet om te eindigen, wetende dat er geen ander team was om het stokje over te dragen voor hun deel van het avontuur dat voor ons lag. We grapten over het veroveren van het WY-gedeelte volgende zomer, maar eigenlijk ging de prestatie niet alleen over het fysiek afleggen van alle 740 mijl deze zomer. Het is de opwinding van wat er nog in de toekomst van de CDT te wachten staat. Bewustwording creëren voor dit ruige, brute, historische pad betekent meer financiering voor verbeteringen, onderhoud en bescherming. Onze prestatie is nog niet meetbaar.
Katie Hughes is al lange tijd een marketing meesterbrein en buitenliefhebber. Wanneer ze niet optreedt als de stem van