Bij Big AgnesAls we zeggen dat we in het stof slapen, menen we dat ook en doen we dat ook.. Er is geen betere manier om een product te ontwikkelen en te testen, geen betere manier om de visie van een outdoormerk te volgen dan door onszelf zoveel mogelijk onder te dompelen in de paden, campings en prachtige openbare landschappen die ons hier in Noordwest-Colorado en daarbuiten omringen..
In de zomer van 2018 gingen we als team nog vaker dan normaal in het stof slapen. Dit is de reden: In 2017, Big Agnes hebben 120 kilometer van de Continental Divide Trail in de buurt van Steamboat Springs, CO, geadopteerd als onderdeel van onze steun aan de Continental Divide Trail Coalition. Als adoptant hebben we ermee ingestemd om ons steentje bij te dragen aan het onderhoud van het aangewezen deel van het pad, het pad te markeren waar nodig, het vrij te houden van afval en goede beheerders van het pad te zijn wanneer we er recreatief op zouden gaan spelen.. Het blijkt dat het, vanwege de nabijheid van Steamboat Springs en ons hoofdkantoor, vrij vaak voorkomt. Om onze adoptie, het 40-jarig jubileum van de CDT en het 50-jarig jubileum van de National Scenic Trails Act te vieren, besloten we afgelopen zomer om het hele Colorado-gedeelte van de route in een estafettevorm te bewandelen. Ja, 1190 kilometer! 44.000 meter hoogteverschil op en neer langs de bergrug van Colorado, met als hoogtepunt Grays 4260 meter hoge top – en we hebben dit avontuur de "Border to Backyard Rally" genoemd.."
Je vraagt je misschien twee dingen af: hoe is dit idee ontstaan en hoe hebben ze het uitgevoerd? Nadat ze de toewijding aan de adoptie hadden geabsorbeerd, besloot de crew van Big Agnes en onze zusterbedrijven BAP en Honey Stinger begonnen na te denken over hoe impactvol dit pad niet alleen is voor onze gemeenschap in Steamboat, maar ook voor veel meer. Misschien is het tijd dat we wat bewustzijn creëren.. Maar hoe zouden we dat doen? T-shirts maken, nog een feestje geven, erover posten op sociale media... ja, dat zijn geweldige ideeën en dat gaan we ook doen, maar we hadden iets gedurfds nodig.. Of het idee nu door medeorganisator en wandelfanaat Kathleen Lynch op een après-ski servetje is geschreven of op een ochtend is ontstaan tijdens een zonsopgangtocht in het skigebied, weet niemand zeker, maar tussen januari en juni hebben we meer dan 70 werknemers gemobiliseerd om zich in te schrijven voor delen van de route.
De trajecten varieerden van dagwandelingen en fietstochten tot weeklange trektochten door de hooggebergten van Colorado.. We hebben het 119 kilometer lange traject in 24 secties verdeeld en gepland om op de ochtend van 11 juni bij de grens tussen New Mexico en Colorado te beginnen.. Het was een koele en zonnige zomermorgen met vijf zeer enthousiaste werknemers en hun zorgvuldig ingepakte rugzakken, klaar om het eerste deel van het pad aan te pakken – een tocht van 120 kilometer die hen zeven dagen later naar Wolf Creek Pass zou brengen. Na een afscheidsceremonie met zegen van een lid van de Jicarilla Apache-stam, begon onze Border to Backyard Rally!
Tien mijl in wat ongetwijfeld het hoogtepunt van hun zomer zou worden, kregen we een telefoontje van onze partners bij de US Forest Service: Vanwege een grote bosbrand was het San Juan National Forest voor onbepaalde tijd gesloten en moesten we onze wandelaars zo snel mogelijk van het pad halen.. (Cue leeggelopen ballongeluid.) Maanden van planning, vergaderingen, schema’s en opwinding die aan deze startdag voorafgingen, brandden letterlijk vlak voor onze ogen op. Dat is het ding met het plannen van avonturen in de wildernis; je kunt zoveel voorbereiden als je wilt, tot aan shuttle-auto's en GPS-systemen en perfect geproportioneerde salami-schijven voor elke lunch, maar moeder natuur geeft er niets om. Ze zal je plannen in de war brengen met droogte, onweersbuien, bosbranden en wind, en het enige wat je kunt doen is reageren, een andere route uitstippelen en gewoon doorgaan..
De sluiting duurde een paar weken, maar tegen de tijd dat het bos weer werd geopend, hadden we ons hergroepeerd en de getroffen delen omzeild.. Het nieuwe begin van onze reis lag iets noordelijker op een 77 kilometer lang stuk buiten de grenzen van de bosafsluiting. We hebben de eerste twee delen later in de zomer samengesteld en konden de meeste mensen die zich oorspronkelijk hadden aangemeld, op het parcours krijgen. Al met al hebben we de natuurlijke tegenslagen goed doorstaan en we kunnen onze bemanning lof toezwaaien voor hun planning, voorbereiding en doorzettingsvermogen tijdens een zomer waarin niemand hier was. Big Agnes zal waarschijnlijk nooit vergeten.
Hoe is het afgelopen? Op een andere zonnige, zij het koudere dag, drie maanden later en 1187 kilometer noordelijker, werden we wakker in tenten op minder dan een mijl van de grens met Wyoming.. Zoals elke ochtend sinds we begonnen (officieel op 25 juni) werd er water gekookt, havermout geroerd, werden de zakken gevuld en werden de pakken voor de laatste keer dichtgeritst.. Het was een dubbel gevoel om te eindigen met de wetenschap dat er geen ander team was om het stokje aan over te dragen voor hun deel van het avontuur dat voor hen lag.. We maakten grapjes over het veroveren van het WY-gedeelte volgende zomer, maar in werkelijkheid ging het niet alleen om het fysiek afleggen van de 1190 kilometer deze zomer. Het is de opwinding over wat er nog gaat komen voor de toekomst van de CDT. Door meer bekendheid te geven aan dit ruige, brute, historische pad, komt er meer geld vrij voor verbeteringen, onderhoud en bescherming.. Onze prestatie is nog niet meetbaar.
Katie Hughes is al een tijdje Big Agnes marketingmeesterbrein en outdoor-goeroe. Als ze niet optreedt als de stem van Big AgnesJe kunt haar vinden op een van de vele lokale mountainbikeroutes, raftend op de San Juan-rivier, of terwijl ze haar passie voor het buitenleven deelt met haar vijfjarige dochter Ivy.
English (EUR) | EN 
