English (EUR) | EN 
Nooit eerder had Cal “Starburst” Dobbs (zij/hun) gebackpackt, maar in 2018 begonnen ze aan de Appalachian Trail. Als eerste keer thru hiker reflecteert Cal: “Ik was een onverschrokken optimist, maar ik maakte veel fouten die mijn plezier op de trail ondermijnden.” Na het voltooien van de AT keerde Cal terug naar hun bevredigende baan als leraar. Echter, deze eerste thru hike maakte hen hongerig naar een herhaling met de lessen die ze onderweg hadden geleerd.
Net als velen van ons begon Cal, toen de pandemie toesloeg, opnieuw prioriteiten te stellen: “Ik zou een hypocriet zijn als ik elke dag naar de klas zou komen en mijn studenten zou vertellen hun wilde en gekke dromen te eren als ik dat zelf niet deed.” Na het afronden van het schooljaar 2021 ging Cal zuidwaarts op de Continental Divide Trail (CDT).
Veel thru hikers langs de CDT hadden nog nooit bewust een trans persoon ontmoet, laat staan een trans hiker. Met al “de eersten” naar de Triple Crown kon niemand een trans persoon noemen om deze titel op te eisen.“Ik wist op dat moment... dat ik de Pacific Crest Trail (PCT) moest voltooien - het laatste juweel in de Triple Crown... zodat mensen een zichtbare en vocale pleitbezorger voor de LGBTQ+ gemeenschap in de buitenlucht zouden zien.”
Op 9 augustus 2022, met de hulp van hun favoriete Copper Spur 3, voltooide Cal met succes de PCT en claimde de titel als de eerste transgender Triple Crown finisher. Met deze prestatie heeft Cal anderen in de queer gemeenschap geholpen zich meer welkom en inbegrepen te voelen op de trail. “Ik zie de trailgemeenschap veranderen en het is bemoedigend om deel uit te maken van de inspanning om de naald te verplaatsen naar liefde en inclusie.”
We gingen in gesprek met Cal Dobbs, de eerste openlijk trans persoon die de Triple Crown van thru hikes voltooide. Bekijk ons gesprek hieronder.
Gefeliciteerd met je badass prestatie! Wat maakte dat je de illustere Triple Crown wilde nastreven?
In het begin was het nooit mijn bedoeling om de Triple Crown te voltooien.Toen ik in 2018 besloot om een thru-hike van de Appalachian Trail te proberen, had ik nog nooit gebackpackt. Ik was een onverschrokken optimist, maar ik maakte veel fouten die mijn plezier op de trail ondermijnden. Ik vocht me een weg van Springer naar Katahdin, maar een jaar later voelde ik dat ik een herhaling wilde. De AT liet me hongerig achter naar iets dat ik nog niet had geproefd, dus ik plande om over een paar jaar opnieuw een thru-hike te maken. Kort daarna sloeg de pandemie toe en werd de samenleving gedwongen haar prioriteiten te heroverwegen.
Ik had een onderwijstaak die ik geweldig vond en waar ik diep gepassioneerd over was, maar de pandemie dwong me te erkennen hoe kort en kwetsbaar het leven werkelijk is. Ik zou het mezelf nooit vergeven als ik zou sterven zonder mijn angsten onder ogen te zien en nog een lange hike te proberen. Bovendien zou ik een hypocriet zijn als ik elke dag naar de klas zou komen en mijn studenten zou vertellen hun wilde en gekke dromen te eren als ik dat zelf niet deed.
Ik maakte het schooljaar af en begon in juni 2021 aan mijn zuidwaartse CDT-thru-hike. Op de CDT ontmoette ik verschillende dappere en unieke individuen, maar in al mijn 3.000 mijl aan wandelervaring tot dat moment ontmoette ik geen enkele transgender persoon zoals ikzelf op het pad. Ik kende verschillende gerespecteerde wandelaars die "de eerste iets" waren om de Triple Crown te voltooien, maar niemand kon de eerste transgender persoon noemen die de Triple Crown voltooide. Hoe meer ik de gemeenschap ondervroeg, hoe meer ik ontdekte dat de meeste mensen geen enkele trans-wandelaar konden noemen. Op dat moment wist ik op de CDT dat ik de PCT moest voltooien - het laatste juweel in de Triple Crown - en vocaal moest zijn terwijl ik het deed, zodat mensen een zichtbare en vocale pleitbezorger voor de lgbtq+-gemeenschap in de buitenlucht zouden zien.
Wat was een les die je op het pad hebt geleerd en hoe heb je je aangepast?
Misschien is de belangrijkste les die ik op het pad heb geleerd: wandel je eigen wandeling (HYOH), maar die uitdrukking kreeg voor mij een nieuwe betekenis die niets met wandelen te maken had. Mensen gebruiken deze uitdrukking om de ervaring te beschrijven van het kiezen van de trailervaring die je wilt boven de verwachtingen of uitnodigingen van anderen, hoe verleidelijk ook. Vaak stond ik op het pad voor de keuze om de plannen van andere wandelaars te volgen, wat ik zou doen als ze consistent waren met de mijne, maar andere keren conflicteerden ze met mijn plannen en idee van mijn wandeling en moest ik mijn waarden verzoenen en voor mezelf kiezen.
Ik zie HYOH als een maxime dat illustreert het vinden van je waarheid en erin staan. Voor mij betekent HYOH compromisloos zijn in je waarden en resoluut in je toewijding eraan. HYOH is een metafoor voor trans zijn in de outdoor gemeenschap en in de samenleving in het algemeen.Alle queer en trans mensen moeten leren hoe ze authentiek kunnen leven in een samenleving die je leert jezelf te haten en gevaarlijke wetgeving doorvoert om je bestaan te onderdrukken. HYOH betekent moedig jezelf zijn, zelfs in het licht van weerstand.
Hoe is de ervaring op het pad voor mensen in de LGBTQIA+ gemeenschap op Amerika's beroemdste paden?
Elke lgbtq+ persoon in de buitenlucht heeft een andere ervaring. Seksuele geaardheid en genderidentiteit zijn intersectioneel en worden beïnvloed door verschillende andere factoren zoals ras, klasse, vermogen, enz. In mijn ervaring als een witte transmasculiene persoon in Amerika's achterland word ik geconfronteerd met een verscheidenheid aan uitdagingen. De belangrijkste ervaring die ik heb, is met onwetendheid, die ik zie als een prachtige kans voor verbinding met onze mede-buitenliefhebbers door middel van dialoog en leren.
Ik ben vaak de eerste transgender persoon die veel mensen op het pad ooit hebben ontmoet, vooral in meer landelijke of politiek conservatieve steden. Terwijl ik me uitspreek over lgbtq+ inclusie in de buitenlucht, merk ik echter dat niet alleen meer mensen nieuwsgierig worden en leren over deze kwesties, maar ook meer queer en trans avonturiers naar de gemeenschap komen. Verschillende mensen hebben me verteld dat ze zich niet veilig voelden om queer te zijn in deze ruimtes, maar nu ze andere mensen zoals zij vertegenwoordigd zien, voelen ze zich meer welkom en inbegrepen.
Ik zie de trailgemeenschap veranderen en het is bemoedigend om deel uit te maken van de inspanning om de naald te verplaatsen naar liefde en inclusie.
Waar vind je steun in de buitenlucht?
Ik heb het geluk dat ik een sterke online en persoonlijke queer outdoor gemeenschap heb.Het is ontroerend om zulke positieve feedback te ontvangen wanneer ik kwetsbaar ben over mijn ervaringen als transgender in de buitenlucht. Ik voel me gesteund wanneer queer en trans mensen me vertellen dat ik hen de kracht heb gegeven om zich vrij te bewegen in deze ruimtes en ik ben geïnspireerd door bondgenoten in de buitenlucht die hun best doen om een gastvrije gemeenschap voor iedereen te creëren. Ik ben aangemoedigd door de vreemden die contact met me opnemen om me te steunen en door mijn dierbaren in mijn innerlijke kring die me door alle emotionele en mentale uitdagingen van het zijn van een trans hiker hebben geholpen.
Wat is je favoriete stuk BA-uitrusting en waar neem je het mee naartoe?
Ik ben absoluut dol op mijn
Hij heeft me door twee ruige tochten van in totaal bijna 6.000 mijl gebracht zonder te scheuren of te breken.Het heeft de zwaarste winterstormen, zomerse stortbuien, hevige winden en hagelbuien doorstaan zonder te lekken of te breken. Ik neem mijn BA-tent overal mee naartoe!
Wat zou je andere LGBTQIA+ mensen vertellen voordat ze de paden op gaan? Advies?
Het belangrijkste dat ik andere lgbtq-mensen in de buitenlucht wil laten weten, is dat je niet alleen bent. Je hebt een grote, prachtige queer gemeenschap die er altijd is om je op te beuren en te ondersteunen. Wat je ook voelt of ervaart, hoe moeilijk het ook is, iemand heeft het voor jou ervaren en hun geest is bij je. Ik ben persoonlijk ook altijd hier voor je om contact mee op te nemen via sociale media @cal_hikes
Het vinden van rolmodellen en gemeenschap is belangrijk en we staan hier klaar om je met open armen te verwelkomen.
