Omdat Cal 'Starburst' Dobbs (zij/hij) nog nooit met een rugzak heeft gereisd, vertrok hij in 2018 op de Appalachian Trail. Als eerste wandelaar zegt Cal: “Ik was een onverschrokken optimist, maar ik maakte veel fouten die mijn plezier op de trail ondermijnden.Na het voltooien van de AT keerde Cal terug naar hun vervullende baan als leraar. Deze eerste wandeling maakte hen echter hongerig naar een herhaling van de lessen die ze onderweg hadden geleerd.
Net als velen van ons begon Cal, toen de pandemie toesloeg, opnieuw prioriteiten te stellen: 'Ik zou een hypocriet zijn als ik elke dag naar de les zou komen en tegen mijn leerlingen zou zeggen dat ze hun wilde en gekke dromen moesten eren als ik dat niet deed. dezelfde.Na het einde van het schooljaar 2021 vertrok Cal zuidwaarts over de Continental Divide Trail (CDT).
Veel wandelaars langs de CDT hadden nog nooit bewust een transpersoon ontmoet, laat staan een transwandelaar. Met alle “primeurs” voor Triple Crown kon niemand een transpersoon noemen die deze titel zou claimen. “Ik wist op dat moment... dat ik de Pacific Crest Trail (PCT) moest voltooien - het laatste juweel in de Triple Crown... zodat mensen een zichtbare en uitgesproken pleitbezorger voor de LGBTQ+-gemeenschap buitenshuis zouden zien.”
Op 9 augustus 2022 voltooide Cal, met de hulp van hun favoriete Copper Spur 3, met succes de PCT en claimde de titel als de eerste transgender Triple Crown-finisher. Met deze prestatie heeft Cal ervoor gezorgd dat anderen in de queergemeenschap zich meer welkom en betrokken voelden op het pad. “Ik zie de trailgemeenschap veranderen en het is bemoedigend om deel uit te maken van de inspanningen om de naald richting liefde en inclusie te bewegen.”
We spraken met Cal Dobbs, de eerste openlijk transgender persoon die de Triple Crown van doorwandelingen voltooide. Bekijk ons gesprek hieronder.
Gefeliciteerd dat je een badass bent! Waarom wilde je de illustere Triple Crown?
nastreven?In eerste instantie was het nooit mijn bedoeling om de Triple Crown te voltooien. Toen ik in 2018 besloot een doorwandeling van de Appalachian Trail te maken, had ik nog nooit gebackpackt. Ik was een onverschrokken optimist, maar ik maakte veel fouten die mijn plezier op de trail ondermijnden. Ik baande me een weg van Springer naar Katahdin, maar een jaar later had ik het gevoel dat ik besefte dat ik het opnieuw wilde doen. De AT liet me hongerig naar iets dat ik nog niet had geproefd, dus ik was van plan om over een paar jaar weer een wandeling te maken. Kort daarna sloeg de pandemie toe en werd de samenleving gedwongen haar prioriteiten te heroverwegen.
Ik werkte in een baan als docent waar ik van hield en waar ik diep gepassioneerd over was, maar de pandemie dwong me om te verzoenen met hoe kort en kwetsbaar het leven werkelijk is. Ik zou het mezelf nooit vergeven als ik stierf zonder mijn angsten onder ogen te zien en nog een lange wandeling te ondernemen. Bovendien zou ik hypocriet zijn als ik elke dag naar de les zou komen en tegen mijn leerlingen zou zeggen dat ze hun wilde en gekke dromen moesten eren als ik niet hetzelfde zou doen.
Ik heb het schooljaar afgerond en ben in juni 2021 aan mijn CDT-wandeling in zuidelijke richting begonnen. Op de CDT ontmoette ik verschillende dappere en unieke individuen, maar in al mijn 5.000 kilometer aan wandelervaring tot dan toe kwam ik onderweg geen enkele transgender persoon zoals ik tegen. Ik kende verschillende eerbiedwaardige wandelaars die “het eerste wat” waren voor Triple Crown, maar niemand kon de eerste transgender persoon voor Triple Crown noemen. Hoe vaker ik de gemeenschap ondervroeg, ontdekte ik dat de meeste mensen geen transwandelaars konden noemen. Ik wist op dat moment op de CDT dat ik de PCT moest voltooien – het laatste juweel in de Triple Crown – en daarbij mijn stem moest uitbrengen, zodat mensen een zichtbare en vocale pleitbezorger voor de lgbtq+-gemeenschap buitenshuis zouden zien.
Welke les heb je onderweg geleerd en hoe heb je je aangepast?
Misschien wel de belangrijkste les die ik tijdens de trail heb geleerd, is 'je eigen wandeling maken' (HYOH), maar die zin kreeg voor mij een nieuwe betekenis die niets met wandelen te maken had. Mensen gebruiken deze uitdrukking om de ervaring te beschrijven van het kiezen van de gewenste trailervaring boven de verwachtingen of uitnodigingen van anderen, hoe verleidelijk ook. Vaak werd ik onderweg geconfronteerd met de keuze om de plannen van andere wandelaars te volgen, wat ik zou doen als ze consistent waren met de mijne, maar andere keren waren ze in strijd met mijn plannen en idee van mijn wandeling en moest ik mijn waarden verzoenen en voor mezelf kiezen.
Ik zie HYOH als een stelregel die illustreert hoe je je waarheid kunt vinden en daarin kunt staan. Voor mij betekent HYOH compromisloos zijn in uw waarden en resoluut in uw toewijding daaraan. HYOH is een metafoor voor trans-zijn in de buitengemeenschap en in de samenleving als geheel. Alle queer- en transgenders moeten leren authentiek te leven in een samenleving die je leert jezelf te haten en gevaarlijke wetgeving aanneemt om je bestaan te onderdrukken. HYOH betekent moedig jezelf zijn, zelfs als je met weerstand te maken krijgt.
Hoe is de ervaring op pad voor mensen in de LGBTQIA+-gemeenschap op de beroemdste paden van Amerika?
Elke lgbtq+ persoon in de buitenlucht heeft een andere ervaring. Seksuele geaardheid en genderidentiteit zijn intersectioneel en worden beïnvloed door verschillende andere factoren, zoals ras, klasse, bekwaamheid, enz. In mijn ervaring als blanke transman in het achterland van Amerika word ik geconfronteerd met een verscheidenheid aan uitdagingen. De belangrijkste ervaring die ik heb is onwetendheid, wat ik zie als een mooie kans om verbinding te maken met onze mede-buitenliefhebbers door middel van dialoog en leren.
Ik ben vaak de eerste transgender die veel mensen op pad ooit hebben ontmoet, vooral in meer landelijke of politiek conservatieve steden. Terwijl ik me uitspreek over lgbtq+-inclusie in de buitenlucht, merk ik niet alleen dat meer mensen nieuwsgierig worden en over deze kwesties leren, maar dat er ook meer queer- en transavonturiers naar de gemeenschap komen. Verschillende mensen hebben met mij gedeeld dat ze zich niet veilig voelden als queer in deze ruimtes, maar nu ze zien dat andere mensen zoals zij vertegenwoordigd worden, voelen ze zich meer welkom en betrokken.
Ik zie de trailgemeenschap veranderen en het is bemoedigend om deel uit te maken van de inspanningen om de naald richting liefde en inclusie te bewegen.
Waar vind je ondersteuning in de buitenlucht?
Ik heb het grote geluk dat ik een robuuste online en persoonlijke queer outdoor-gemeenschap heb. Het is ontroerend om zulke positieve feedback te krijgen als ik kwetsbaar ben over mijn ervaringen als transgender in de buitenlucht. Ik voel me gesteund als queer- en transgenders me vertellen dat ik hen de kracht heb gegeven om zich vrij in deze ruimtes te bewegen en ik word geïnspireerd door bondgenoten in de buitenlucht die hun best doen om een gastvrije gemeenschap voor iedereen te creëren. Ik word geprikkeld door de vreemden die contact met mij opnemen om mij aan te moedigen en door mijn dierbaren in mijn binnenste cirkel die mij door alle emotionele en mentale uitdagingen heen hebben geholpen die het leven als transwandelaar met zich meebrengt.
Wat is je favoriete BA-uitrusting en waar neem je het mee?
Ik ben helemaal weg van mijn Big Agnes Copper Spur 3-tent. Hij is op de een of andere manier groot genoeg voor mij, mijn wandelpartner en mijn twee honden, terwijl hij nog steeds lichter is dan andere eenpersoonstenten die ik heb gedragen!
Ik heb er twee ruige wandelingen van in totaal bijna 10.000 kilometer mee doorstaan, zonder te scheuren of te breken. Het heeft de zwaarste winterstormen, zomerse regenbuien, hevige wind en hagelbuien doorstaan zonder te lekken of te breken. Ik neem mijn BA-tent overal mee naartoe!
Wat zou je andere LHBTQIA+ mensen vertellen voordat ze op pad gaan? Advies?
Het belangrijkste dat ik andere lhbtq-mensen in de buitenlucht wil laten weten, is dat je niet de enige bent. Je hebt een grote mooie homogemeenschap die altijd hier is om je op te beuren en te ondersteunen. Wat je ook voelt of ervaart, hoe moeilijk ook, iemand heeft het voor je meegemaakt en zijn of haar geest is bij je. Persoonlijk sta ik ook altijd voor je klaar om contact met je op te nemen via sociale media @cal_hikes
Het vinden van rolmodellen en een gemeenschap is belangrijk en we staan klaar om je met open armen te verwelkomen.
